Pęcherzowa naskórek (EB) jest genetyczną chorobą skóry charakteryzującą się klinicznie tworzeniem się pęcherzy w wyniku urazu mechanicznego. Istnieją cztery główne typy z dodatkowymi zidentyfikowanymi podtypami. Istnieje spektrum dotkliwości, a każdy rodzaj może być łagodny lub ciężki.
Czy istnieją różne rodzaje pęcherzowego rozrostu naskórka?
epidermoliza bullosa simplex (EBS) – najczęstszy typ, od łagodnego, z niskim ryzykiem poważnych powikłań, do ciężkiego. dystroficzne pęcherzowe oddzielanie się naskórka (DEB) – które może wahać się od łagodnego do ciężkiego. pęcherzowe zapalenie naskórka (JEB) – rzadka forma EB, od umiarkowanej do ciężkiej.
Ile jest przypadków pęcherzowego rozrostu naskórka?
Dokładna częstość występowania epidermolysis bullosa simplex jest nieznana, ale szacuje się, że ta choroba dotyka 1 na 30 000 do 50 000 osób. Zlokalizowany typ jest najczęstszą formą warunku.
Jakie są 4 podpodziały EB?
EB ma cztery główne typy w zależności od miejsca powstawania pęcherzy w warstwach skóry: pęcherzowe oddzielanie się naskórka (EBS), EB połączenia (JEB), EB dystroficzne (DEB) i zespół Kindlera.
Gdzie jest najczęstsze występowanie pęcherzowego naskórka?
Główne rodzaje epidermolysis bullosa to: Epidermolysis bullosa simplex. To jest najczęstsza forma. Rozwija sięw zewnętrznej warstwie skóry i dotyczy głównie dłoni i stóp.