Łasice zostały pierwotnie wprowadzone w większej liczbie niż gronostaje. Średnio samce mierzą 187–325 mm (7,4–12,8 cala) długości ciała, podczas gdy samice mierzą 170–270 mm mm (6,7–10,6 cala). Ogon mierzy 75-120 mm (3,0-4,7 cala) u mężczyzn i 65-106 mm (2,6-4,2 cala) u kobiet. U mężczyzn zadnia łapa mierzy 40,0-48,2 mm (1,57-1,90 cala), podczas gdy u kobiet 37,0-47,6 mm (1,46-1,87 cala). https://en.wikipedia.org › wiki › Stoat
Stoat – Wikipedia
ale nie prosperowały – prawdopodobnie z powodu braku obfitej łatwej zdobyczy. Programy kontroli mające na celu zarządzanie i usuwanie szkodników zwierzęcych, takich jak łasice, są niezbędne dla przetrwania specjalnych, rodzimych gatunków i ekosystemów Nowej Zelandii.
Dlaczego fretki i łasice zostały wprowadzone do Nowej Zelandii?
Fretki zostały sprowadzone do Nowej Zelandii z Europy w latach 80. XIX wieku, wraz z gronostajami i łasicami, aby kontrolować króliki, które rozmnażały się poza kontrolą.
Kiedy łasice zostały wprowadzone do Nowej Zelandii?
Łasice i fretki to także łasicowate. Wszystkie trzy gatunki zostały wprowadzone do Nowej Zelandii już w 1879 w celu kontrolowania królików niszczących pastwiska dla owiec. Od samego początku gronostaje miały niszczycielski wpływ na wyjątkowe ptactwo w Nowej Zelandii.
Gdzie można znaleźć łasice w Nowej Zelandii?
W Nowej Zelandii łasice są znacznie rzadsze niż gronostaje i fretki i mogą być wypierane przezgronostaje. Zaobserwowano je w naszych lasach, na murawach kępowych i na polach uprawnych. Łasice są bardziej powszechne na nierównych łąkach niż gronostaje, prawdopodobnie z powodu liczebności myszy.
Jak sprowadzono gronostaje do Nowej Zelandii?
Stoats zostały wprowadzone do Nowej Zelandii w 1884, aby kontrolować króliki i zające. Naukowcy i miłośnicy ptaków ostrzegali, że mogą stanowić zagrożenie dla naszych rodzimych ptaków, ale ich ostrzeżenia zostały zignorowane. … Poruszają się szybko i są dobre we wspinaniu się po drzewach, dzięki czemu mogą jeść pisklęta i jajka w gnieździe.
