Test hemaglutynacji lub test hemaglutynacji (HA) oraz test hamowania hemaglutynacji (HI lub HAI) zostały opracowane w latach 1941–42 przez amerykańskiego wirusologa George'a Hirsta jako metody ilościowego określania względne stężenie wirusów, bakterii lub przeciwciał.
Kto odkrył hemaglutynację?
W 1941 roku George Hirst zaobserwował hemaglutynację czerwonych krwinek przez wirusa grypy (patrz rozdział 4). Okazało się to ważnym narzędziem w badaniu nie tylko grypy, ale także kilku innych grup wirusów – na przykład wirusa różyczki.
Jaka jest zasada testu hemaglutynacji?
Zasada testu hemaglutynacji polega na tym, że kwasy nukleinowe wirusów kodują białka, takie jak hemaglutynina, które ulegają ekspresji na powierzchni wirusa (ryc. 51.1 i 51.3).
Do czego służy test hemaglutynacji?
Test hemaglutynacji (HA) jest narzędziem używanym do przeszukiwania izolatów kultur komórkowych lub płynu owodniowo-owodniowego zebranych z jaj kurzych z zarodkami pod kątem czynników hemaglutynujących, takich jak grypa typu A. Test HA nie jest testem identyfikacyjnym, ponieważ inne środki również mają właściwości hemaglutynujące.
Co wiesz o testach hemaglutynacji?
Test hemaglutynacji jest używany do ilościowego określenia ilości wirusa rzekomego pomoru drobiu w zawiesinie. Odbywa się to poprzez wykonanie podwójnej seriirozcieńczenia zawiesiny wirusa w płytce z mikrostudzienkami, a następnie testowanie w celu określenia punktu końcowego.
