Teoria pielęgniarstwa deficytu samoopieki, znana również jako model pielęgniarstwa Orem, została opracowana przez Dorotheę Orem w latach 1959-2001. Jest uważana za wielką teorię pielęgniarską, co oznacza, że teoria obejmuje szeroki zakres z ogólnymi koncepcjami, które można zastosować we wszystkich przypadkach pielęgniarstwa.
Czy Orem jest wielką teorią?
Teoria pielęgniarstwa deficytu samoopieki jest wielką teorią pielęgniarstwa, która została opracowana w latach 1959-2001 przez Dorotheę Orem. Teoria ta jest również określana jako Model Pielęgniarstwa Orema. Jest szczególnie stosowany w warunkach rehabilitacji i podstawowej opieki zdrowotnej, gdzie pacjent jest zachęcany do jak największej niezależności.
Jaki jest cel teorii Orema?
Teoria deficytu samoopieki Orema sugeruje, że pacjenci są w stanie lepiej wyzdrowieć, gdy zachowują pewną niezależność w kwestii dbania o siebie. Teoria ta, często stosowana w dziedzinie pielęgniarstwa, jest badana w programach Doctor of Nursing Practice (DNP).
Co to jest wielka teoria pielęgniarska?
Wielkie teorie pielęgniarskie - tego typu teorie opierają się na szerokich, abstrakcyjnych i złożonych koncepcjach. zapewniają ogólne ramy pomysłów pielęgniarskich dotyczących takich elementów, jak ludzie i zdrowie. Te teorie zazwyczaj wywodzą się z własnego doświadczenia pielęgniarki-teoretyka.
Czy teoria potrzeby jest wielką teorią?
Według Nicely i DeLario (2010) VirginiaTeoria Hendersona, Oparta na potrzebach, wywodząca się z Zasad i Praktyki Pielęgniarstwa, jest wielką teorią, która koncentruje się na opiece pielęgniarskiej i czynnościach życia codziennego.