Standardowa symfonia epoki klasycznej została napisana dla orkiestry instrumentów dętych i smyczkowych. Składał się z czterech części: szybkiej pierwszej części w formie allegro sonatowego, wolnej drugiej części, średniotempowego menueta i tria oraz szybkiej części końcowej.
Do czego służy symfonia?
Symfonia jest rozszerzoną kompozycją muzyczną w zachodniej muzyce klasycznej, ogólnie przeznaczoną dla orkiestry lub zespołu koncertowego. Symfonia zawiera zwykle przynajmniej jedną część lub epizod skomponowany zgodnie z zasadą sonatową.
Czym jest symfonia w okresie klasycznym?
Symfonia była bardzo ważną formą w okresie klasycyzmu i romantyzmu. Symfonia to wieloformatowy utwór orkiestrowy przeznaczony do grania w sali koncertowej. Zwykle składa się z czterech ruchów. Standardowa forma klasyczna to: I część - allegro (szybka) w formie sonatowej.
Czym są utwory w symfonii?
Symfonie są prawie zawsze tworzone dla orkiestry składającej się z sekcji smyczkowej (skrzypce, altówka, wiolonczela i kontrabas), instrumentów dętych blaszanych, dętych drewnianych i perkusyjnych około 30 do 100 muzyków. Symfonie są zapisywane w partyturze muzycznej, która zawiera wszystkie partie instrumentów.
Jakie są cechy symfonii klasycznej?
Klasyczny okres
- nacisk na elegancję isaldo.
- krótkie, dobrze zbalansowane melodie i wyraźne pytania i odpowiedzi.
- głównie prosta harmonia diatoniczna.
- głównie tekstury homofoniczne (melodia plus akompaniament), ale z pewnym użyciem kontrapunktu (gdzie łączą się dwie lub więcej linii melodycznych)
- używanie kontrastujących nastrojów.