Ocean można podzielić na warstwy głębokości w zależności od ilości przenikania światła, jak omówiono w strefie pelagicznej. Górne 200 metrów jest określane jako strefa fotyczna lub eufotyczna. Reprezentuje obszar, do którego może przeniknąć wystarczająca ilość światła, aby wesprzeć fotosyntezę i odpowiada on strefie epipelagicznej.
Jakie strefy są fototyczne?
Strefa fotograficzna to górna warstwa, najbliższa powierzchni oceanu i jest również nazywana warstwą światła słonecznego. W tej strefie do wody wnika wystarczająca ilość światła, aby umożliwić fotosyntezę. Strefa dysfotyczna znajduje się tuż poniżej strefy fotycznej i jest znana jako warstwa zmierzchu.
Która strefa oceanu nazywana jest również strefą fotyczną?
Strefa fotograficzna, powierzchniowa warstwa oceanu, która otrzymuje światło słoneczne. Najwyższe 80 m (260 stóp) lub więcej oceanu, które jest wystarczająco oświetlone, aby umożliwić fotosyntezę fitoplanktonu i roślin, nazywa się strefą eufotyczną.
Jakie są dwie strefy warstwy fotograficznej?
Światło słoneczne penetruje powierzchnię morza tylko na głębokość około 200 m, tworząc strefę fotyczną (składającą się ze Strefy Światła Słonecznego i Strefy Zmierzchu).
Która pionowa strefa oceaniczna jest uważana za strefę fotograficzną?
Dwie główne strefy oparte na głębokości wody to strefa fotyczna i strefa afotyczna. Strefa fotyczna to najwyższe 200 metrów wody. Strefa afotyczna to woda głębszaniż 200 metrów.
