Podczas wojny secesyjnej jednym z najczęstszych posiłków dla żołnierzy był jedzenie podobne do krakersów zwane sucharami. Suchar jest zrobiony z mąki, wody i soli. To może trwać długo - dziś w muzeum w Parku Narodowym Pola Bitwy pod Manassas jest nawet twarda talia z wojny domowej!
Dlaczego żołnierze jedli suchary?
Głównym celem twardziela było wyżywienie armii przy użyciu jak najmniejszej ilości zasobów. Ogólnie rzecz biorąc, był łatwy do wykonania, łatwy do transportu, łatwy do rozprowadzenia, ale trudny do zjedzenia. Niezależnie od tego, jak trudno było go skonsumować, był sycący i udało mu się nakarmić armie.
Do czego był używany twardy sztyft?
Twarda twarda (lub twarda) to prosty rodzaj herbatnika lub krakersa zrobionego z mąki, wody, a czasem soli. Hardtack jest niedrogi i trwały. Jest używany do podtrzymywania w przypadku braku łatwo psującej się żywności, zwykle podczas długich podróży morskich, migracji lądowych i kampanii wojskowych.
Jaką nazwą był twardy sztyft?
Twardy klej, znany również jako "ANZAC Wafel" lub "Płytka ANZAC", ma bardzo długi okres trwałości, w przeciwieństwie do chleba. W czasie II wojny światowej nadal jedzono suchary lub herbatniki. Oryginalne ciastka zostały wykonane przez firmę Arnott's, a nasz przepis został dostarczony przez firmę Arnott's.
Co było twardym twardzielem na Starym Zachodzie?
Hardtack to rodzaj twardego przaśnego chleba, którybył często zjadany przez żołnierzy podczas wojny secesyjnej. Czasem nawet starzy kucharze z wozów wozowych przygotowywali partię, którą kowboje pakowali razem z nimi. Często były zaatakowane przez ryjkowce, a żołnierze wymyślili wiele sposobów na połykanie „jadalnych kamieni”.
