Klasyczny judaizm rabiniczny rozkwitał od I wieku n.e . do zamknięcia Talmudu Babilońskiego Talmudu Babilońskiego studium Tory jest badaniem Tora, Biblia Hebrajska, Talmud, responsa, literatura rabiniczna i podobne dzieła, z których wszystkie są tekstami religijnymi judaizmu. Zgodnie z judaizmem rabinicznym, studium najlepiej jest przeprowadzić w celu micwy („przykazania”) samego studiowania Tory. https://en.wikipedia.org › wiki › Tora_study
Studium Tory – Wikipedia
do. 600 n.e. w Babilonii. Wśród różnych judaizmów w starożytności, judaizm rabiniczny utrzymywał, że na górze Synaj Bóg objawił Torę Mojżeszowi w dwóch środkach przekazu, w Torze Pisemnej i Ustnej.
Kiedy powstał judaizm rabiniczny?
Judaizm rabiniczny, normatywna forma judaizmu, która rozwinęła się po upadku Świątyni Jerozolimskiej (ad 70).
Gdzie i kiedy pojawił się judaizm?
Ta religia jest zakorzeniona w starożytnym, bliskowschodnim regionie Kanaanu (który obecnie stanowi Izrael i terytoria palestyńskie). Judaizm wyłonił się z wierzeń i praktyk ludu znanego jako „Izrael”. To, co jest uważane za klasyczne lub rabiniczne, judaizm pojawił się dopiero w I wieku n.e..
Dlaczego Talmud jest tak ważny dla judaizmu rabinicznego?
Talmud jest źródłem, z którego pochodzi kod żydowskiej halachy (prawo). Składa się zMiszna i Gemara. Miszna jest oryginalną pisemną wersją prawa ustnego, a Gemara jest zapisem dyskusji rabinów, które nastąpiły po tym spisaniu.
Gdzie jest mowa o Jezusie w Talmudzie?
Talmud i inne teksty talmudyczne zawierają kilka odniesień do „syna Pandery”. Kilka odniesień wyraźnie wymienia Jezusa („Jeszu”) jako „syna Pandery”: te wyraźne powiązania można znaleźć w Tosefta, Qohelet Rabbah i Talmudzie Jerozolimskim, ale nie w Talmudzie Babilońskim.