W 1678 roku Stefano Lorenzini zaobserwował długie, rurowe struktury w promieniu torpedy (1). Nazwane bańkami Lorenziniego (AoL) na cześć Lorenziniego, organy te są również obecne u rekinów i łyżew (Rys.
W jaki sposób ampułki Lorenziniego wzięły swoją nazwę?
Z bliskiej odległości polegają również na sieci czujników znanych jako ampułki Lorenziniego, nazwanej od włoskiego naukowca, który odkrył je ponad trzy wieki temu. Sieć składa się z setek lub tysięcy porów na głowie rekina, które są wystarczająco duże, aby można je było zobaczyć gołym okiem.
Jaka jest bańka Lorenziniego?
Bańki Lorenziniego są tutaj zdefiniowane jako brodawkowe narządy zmysłów, które wystają do grzbietowego ośmiobocznego jądra w rdzeniu przedłużonym i są pobudzane przez bodźce katodowe. Zgodnie z tą definicją narządy Lorenziniego obejmują narządy elektroreceptywne u ryb nieteleostowych i narządy opuszkowe u płazów.
Czy wszystkie rekiny mają ampułki Lorenziniego?
Bampułki Lorenziniego to specjalne narządy czuciowe zwane elektroreceptorami, w których mogą tworzyć sieć porów wypełnionych śluzem. Można je znaleźć głównie u chrzęstnych ryb (rekinów, płaszczek i chimer); jednak można je również znaleźć u promieniowców podstawnych, takich jak trzcinnik i jesiotr.
Jak odkryto Electrorecepcję?
Odkrycie elektroreceptorów
Narządy elektroreceptorów byłypo raz pierwszy zidentyfikowany fizjologicznie na początku lat sześćdziesiątych u słabo elektrycznych ryb przez amerykańskiego neurologa Theodore'a H. … Lissmann postulował, że ryba wyczuwała zniekształcenia wyładowań własnych organów elektrycznych jako cienie elektryczne na skórze.