Aktywność przeciwmalaryczną tych związków odkryto w latach czterdziestych, kiedy zostały one zsyntetyzowane i przetestowane w ramach wysiłków zmierzających do opracowania syntetycznego zamiennika chininy. Kilka leków z tej klasy, w tym menokton, zostało poddanych testom na ludziach, ale dalszy rozwój okazał się nieuzasadniony.
Kiedy powstał pierwszy lek przeciwmalaryczny?
Napary z kory chinowca były pierwszym skutecznym lekarstwem na malarię na początku XVII wieku i były szeroko stosowane przez wieki. Chinina, wyizolowana z kory Cinchona w 1820, miała stać się pierwszym zidentyfikowanym lekiem przeciwmalarycznym.
Jak odkryto pierwszy lek przeciwmalaryczny?
We wczesnych latach 70-tych wstępne testy ekstraktu Qinghao przeprowadzone przez chińskich naukowców na myszach zakażonych malarią wykazały, że jest on tak samo skuteczny jak chlorochina i chinina w usuwaniu pasożyta. Naukowcy Mao Tse Tunga rozpoczęli następnie testy na ludziach, aw 1979 r. opublikowali swoje odkrycia w Chinese Medical Journal.
Jaki był pierwszy lek na malarię?
Pierwszy środek farmaceutyczny stosowany w leczeniu malarii, chinina, pochodzi z kory drzewa Cinchona calisaya [5]. Synteza chininy została podjęta po raz pierwszy w 1856 roku przez Williama Henry'ego Perkinsa, ale synteza nie powiodła się aż do 1944 roku.
Jak leczono malarię w XIX wieku?
Quinine był używany w leczeniu malarii od XIX wieku do świataII wojna (1941-45), kiedy opracowano inne, bardziej skuteczne leki. Tysiące zmarło na malarię podczas wojny secesyjnej (1861-65), a do lat 30. XX wieku choroba ta była endemiczna w południowych stanach.
