Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca, aby wszystkie kraje wprowadziły szczepionki przeciw pneumokokom do swoich rutynowych programów szczepień oraz aby wszystkie dzieci otrzymały trzy dawki szczepionki przeciw pneumokokom. Jest to szczególnie ważne w krajach o wysokim poziomie zapalenia płuc i wysokiej śmiertelności dzieci.
Kiedy wprowadzono skoniugowaną szczepionkę przeciw pneumokokom?
Pierwsza skoniugowana szczepionka przeciw pneumokokom (Prevnar 7, PCV7) została dopuszczona do użytku w Stanach Zjednoczonych w 2000. Zawierał oczyszczony polisacharyd otoczkowy siedmiu serotypów S. pneumoniae. W 2010 roku w Stanach Zjednoczonych zarejestrowano 13-walentną skoniugowaną szczepionkę przeciw pneumokokom (PCV13, Prevnar 13).
Wytyczne WHO przeciwko skoniugowanej szczepionce przeciw pneumokokom?
Najpierw podaj 1 dawkę PCV13. Podać 1 dawkę PPSV23 co najmniej 8 tygodni po jakiejkolwiek wcześniejszej dawce PCV13 i co najmniej 5 lat po jakiejkolwiek poprzedniej dawce PPSV23. Każdy, kto otrzymał jakąkolwiek dawkę PPSV23 przed 65 rokiem życia, powinien otrzymać 1 ostatnią dawkę szczepionki w wieku 65 lat lub starszym.
Kto odkrył szczepionkę przeciwko pneumokokom?
Systemy typowania pneumokoków opracowane przez Franza Neufelda i innych doprowadziły do powstania szczepionek pełnokomórkowych specyficznych dla serotypu. W latach 1916-17 Alphonse Dochez i Oswald Avery wyizolowali pneumokokowe polisacharydy otoczkowe.
Jak nazywa się skoniugowana szczepionka przeciw pneumokokom?
Dogłębnie. Żywność i lekiAdministracja (FDA) wydała licencję na pierwszą skoniugowaną szczepionkę przeciwko pneumokokom ( PCV7 lub Prevnar®) w 2000 roku. W tym samym roku Stany Zjednoczone zaczęły rutynowo stosować PCV7 u dzieci. Zapewniał ochronę przed infekcjami wywoływanymi przez 7 typów (serotypów) bakterii pneumokokowych.
