Skąd wzięło się słowo rozrzutność?

Skąd wzięło się słowo rozrzutność?
Skąd wzięło się słowo rozrzutność?
Anonim

Od Środkowofrancuski syn marnotrawny, z późnej łaciny prōdigālis („marnotrawny”), z łac. prōdigus („marnotrawny, rozrzutny, marnotrawny”), od prōdigō („konsumować, trwonić, jeździć”), od prōd- [od prō („przed, naprzód”)] + agō („jeździć”).

Jakie jest podstawowe słowo „rozrzutność”?

1500, osób, "oddanych na ekstrawaganckie wydatki, rozrzutnych, rozrzutnych", zacofanych z rozrzutności lub też od francuskiego marnotrawnego i bezpośrednio od późnołacińskiego prodigalis, od łacińskiego prodigus "marnotrawny", od marnotrawnego " odjedź, marnuj, "od pro "naprzód" (od PIE root per- (1) "naprzód") + agere "do ustawienia w …

Co oznacza rozrzutność?

1 przykład wydawania pieniędzy lub zasobów bez troski i ograniczeń.

Skąd pochodzi syn marnotrawny?

Skąd pochodzi syn marnotrawny? Przymiotnik marnotrawny występuje w języku angielskim w XV wieku, ostatecznie od łacińskiego prōdigus, „ekstrawagancki, rozrzutny”. Wtedy, tak jak i teraz, syndrom marnotrawny charakteryzuje kogoś, kto jest lekkomyślny z pieniędzmi. Od XVI wieku słowo marnotrawne jest używane jako rzeczownik rozrzutnika.

Skąd pochodzi słowo, które pochodzi?

Staroangielski hwilc (West Saxon, Anglian), hwælc (północny) "co," skrót od hwi-lic "w jakiej formie", od proto-germańskiego hwa-lik-(źródło także starosaksońskiego hwilik,staronordycki hvelikr, szwedzki vilken, starofryzyjski hwelik, wilk średnioniderlandzki, holenderski welk, staro-wysoko-niemiecki hwelich, niemiecki welch, gotycki hvileiks „który”), …

Zalecana: