Komora do kondycjonowania operantów, potocznie znana jako skrzynka Skinnera, to narzędzie laboratoryjne, które zostało opracowane w latach trzydziestych przez B. F. Skinnera. Jest używany do badania zachowań swobodnej instrumentalnej u zwierząt i może być stosowany do modelowania zarówno warunkowania instrumentalnego, jak i klasycznego.
Kiedy wynaleziono komorę do kondycjonowania operantów?
Podstawy analizy behawioralnej jako nauki ilościowej rozpoczęły się w czasach, gdy Skinner był absolwentem Uniwersytetu Harvarda, gdzie w początku lat 30. XX wieku stworzył komorę warunkowania instrumentalnego, aby zbadać wskaźnik odpowiedzi jako zmienna zależna.
Jaka jest inna nazwa komory operacyjnej?
Pudełko Skinnera to środowisko eksperymentalne, które jest lepiej przystosowane do badania bardziej naturalnego przepływu zachowań. (Skrzynka Skinnera jest również określana jako komora do kondycjonowania operantów.)
Czym jest komora instrumentalna zaprojektowana przez B. F. Skinnera?
komora operantów. w badaniach nad kondycjonowaniem operantów, komora (znana również jako pudełko Skinnera) zawierająca pręt lub klucz, którym zwierzę może manipulować w celu uzyskania pokarmu lub wzmocnienia wody; podłączone urządzenia rejestrują tempo zwierząt naciśnięcia paska lub wydziobywania klawiszy. Zaprojektowany przez B. F Sinnera.
Co udowodnił eksperyment Skinnera?
Skinner odkrył, że rodzaj wzmocnienia, który powoduje najwolniejsze tempo wymierania (tj. ludzie będą powtarzać to zachowanienajdłużej bez zbrojenia) jest zbrojeniem o zmiennym przełożeniu. Rodzaj zbrojenia, które ma najszybsze tempo wymierania, to zbrojenie ciągłe.
