Fotokomórka to rezystancja, która zmienia rezystancję w zależności od ilości padającego na nią światła. Fotokomórka działa na fotoprzewodnictwie półprzewodnikowym: energia fotonów uderzających w półprzewodnik uwalnia elektrony do przepływu, zmniejszając opór.
Która z poniższych definicji jest najlepszą definicją fotokomórki?
fotokomórka w amerykańskim angielskim
(ˈfoutouˌsel) rzeczownik. Elektronika . urządzenie półprzewodnikowe, które przekształca światło w energię elektryczną, wytwarzając napięcie, jak w ogniwie fotowoltaicznym, lub wykorzystuje światło do regulowania przepływu prądu, jak w ogniwie fotoprzewodzącym: stosowane w automatyczne systemy sterowania drzwiami, oświetleniem itp.
Co to jest fotokomórka klasy 12?
Wskazówka: fotokomórka, znana również jako elektryczne oko, fotokomórka lub fototuba, jest lampą elektronową ze światłoczułą katodą, która emituje elektrony, gdy jest oświetlona, oraz anodą do zbierania emitowane elektrony.
Dlaczego jest używana fotokomórka?
Używany do fotometrów, automatycznych świateł ulicznych o zmierzchu i innych zastosowań wrażliwych na światło, fotokomórka zmienia swój opór między dwoma zaciskami w zależności od ilości fotony (światło), które otrzymuje. Nazywany również „fotodetektorem”, „fotorezystorem” i „rezystorem zależnym od światła” (LDR).
Jakie są cechy fotokomórki?
Główne cechy fotokomórki to:Napięcie obwodu otwartego, V oc. Jest to napięcie, które powstaje między zaciskami ogniwa, gdy nie są one połączone elektrycznie („otwarte”): rezystancja (R) między zaciskami jest nieskończenie duża, żaden prąd (I) nie płynie między nimi.
