Emancypacja brytyjskich Indii Zachodnich odnosi się do zniesienia niewolnictwa w koloniach brytyjskich w Indiach Zachodnich w latach 30. XIX wieku. Rząd brytyjski uchwalił ustawę o zniesieniu niewolnictwa w 1833 r., która wyzwoliła wszystkich niewolników w Brytyjskich Indiach Zachodnich.
Kiedy rozpoczęło się niewolnictwo w Indiach Zachodnich?
Między 1662 a 1807 Wielka Brytania wysłała 3,1 miliona Afrykanów przez Ocean Atlantycki w ramach Transatlantyckiego Handlu Niewolnikami. Afrykanie byli przymusowo sprowadzani do brytyjskich kolonii na Karaibach i sprzedawani jako niewolnicy do pracy na plantacjach.
Skąd pochodzą niewolnicy w Indiach Zachodnich?
W połowie XVI wieku zniewoleni ludzie byli przemycani z Afryki na Karaiby przez europejskich merkantylistów. Początkowo biali europejscy słudzy indentured pracowali u boku zniewolonych Afrykanów w „Nowym Świecie” (Ameryka).
Jak różniło się niewolnictwo w Indiach Zachodnich?
W Indiach Zachodnich niewolnicy stanowili od 80 do 90 procent populacji, podczas gdy na południu tylko około jedna trzecia populacji była zniewolona. Wielkość plantacji również była bardzo zróżnicowana. Na Karaibach niewolnicy byli przetrzymywani w znacznie większych jednostkach, a na wielu plantacjach znajdowało się 150 lub więcej niewolników.
Dlaczego niewolników trzymano w Indiach Zachodnich?
Aby utrzymać wysokie zyski, właściciele plantacji potrzebowali taniej siły roboczej i szybko, aby uprawiać i przetwarzać cukier. Zdecydowali, że afrykańscy niewolnicy toodpowiadać. W rezultacie rozwinął się atlantycki handel niewolnikami. … Te trzy wyspy były największymi punktami wysiadania dla niewolników w Indiach Zachodnich.
