Biedni pracownicy byli często umieszczani w ciasnych, rażąco nieodpowiednich pomieszczeniach. Warunki pracy były trudne i narażeni pracownicy na wiele zagrożeń i niebezpieczeństw, w tym ciasne miejsca pracy ze słabą wentylacją, urazy spowodowane maszynami, toksyczne narażenie na metale ciężkie, kurz i rozpuszczalniki.
Dlaczego warunki pracy były tak złe podczas rewolucji przemysłowej?
Po prostu warunki pracy były okropne podczas rewolucji przemysłowej. Gdy budowano fabryki, firmy potrzebowały pracowników. Mając długą kolejkę chętnych do pracy, pracodawcy mogli ustalać płace tak niskie, jak chcieli, ponieważ ludzie byli gotowi do pracy tak długo, jak im płacono.
Jakie były godziny pracy podczas rewolucji przemysłowej?
Większość ludzi pracowała od 12 do 16 godzin dziennie, sześć dni w tygodniu, bez płatnych urlopów i urlopów. Zagrożenia były wszędzie, maszyny nie miały żadnych osłon ani ogrodzeń, a obsługiwały je nawet 5-letnie dzieci. Hutarze codziennie pracowali w temperaturach 130 stopni i wyższych.
Jakie były warunki pracy w XIX wieku?
Wielu pracowników na przełomie XIX i XX wieku spędziło cały dzień na opiece nad maszyną w dużym, zatłoczonym i hałaśliwym pomieszczeniu. Inni pracowali w kopalniach węgla, hutach, na kolei, w rzeźniach oraz w innych niebezpiecznych zawodach. Większość nie była dobrze opłacana, a typowy dzień pracybyło 12 godzin lub więcej, sześć dni w tygodniu.
Jak wyglądało życie przed rewolucją przemysłową?
Trudne warunki pracy były powszechne na długo przed wybuchem rewolucji przemysłowej. Społeczeństwo przedindustrialne było bardzo statyczne i często okrutne – praca dzieci, brudne warunki życia i długie godziny pracy nie były tak powszechne przed rewolucją przemysłową.
