Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP) jest nabytą chorobą autoimmunologiczną dotykającą zarówno dzieci, jak i dorosłych , charakteryzującą się liczbą płytek krwi poniżej 100 × 109 /l [1, 2]. Objawy kliniczne obejmują wybroczyny, plamicę, siniaki i jawne krwawienie.
Co powoduje pierwotną małopłytkowość?
Małopłytkowość immunologiczna zwykle ma miejsce, gdy układ odpornościowy omyłkowo atakuje i niszczy płytki krwi, czyli fragmenty komórek, które pomagają w krzepnięciu krwi. U dorosłych może to być wywołane zakażeniem wirusem HIV, zapaleniem wątroby lub H. pylori – rodzajem bakterii powodujących wrzody żołądka.
Co powoduje małopłytkowość autoimmunologiczną?
Ta choroba jest spowodowana reakcją immunologiczną przeciwko własnym płytkom krwi. Nazywa się to również autoimmunologiczną plamicą małopłytkową. Małopłytkowość oznacza zmniejszoną liczbę płytek krwi. Purpura odnosi się do fioletowego przebarwienia skóry, jak w przypadku siniaka.
Jaka jest różnica między małopłytkowością pierwotną a wtórną?
Małopłytkowość wtórna jest podobna do małopłytkowości pierwotnej lub idiopatycznej (ITP) pod tym względem, że charakteryzuje się zmniejszoną produkcją płytek krwi lub zwiększonym niszczeniem płytek krwi, co skutkuje poziomem płytek krwi<60, 000/mikroL.
Jakie jest najlepsze leczenie ITP?
Dwa kortykosteroidy, które mogą być przepisane na ITP, to duża dawka deksametazonu i doustny prednizon (Rayos). WedługZgodnie z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Hematologicznego (ASH) z 2019 r. dorośli, u których niedawno zdiagnozowano ITP, powinni być leczeni prednizonem nie dłużej niż przez 6 tygodni.