W swojej najprostszej postaci mówi wszechświat, jak wiemy, zaczęło się od nieskończenie gorącej, nieskończenie gęstej osobliwości, a następnie napompowane - najpierw z niewyobrażalną prędkością, a potem z większą wymierna stopa - w ciągu najbliższych 13,8 miliarda lat do kosmosu, który znamy dzisiaj.
Czym jest teoria Wielkiego Wybuchu i jakie dowody ją wspierają?
Dwa ważne odkrycia naukowe dostarczają silnego wsparcia dla teorii Wielkiego Wybuchu: • Odkrycie Hubble'a w latach dwudziestych XX wieku związku między odległością galaktyki od Ziemi a jej prędkością; oraz • odkrycie w latach 60. kosmicznego mikrofalowego promieniowania tła.
Jak doszło do Wielkiego Wybuchu?
Wszechświat zaczął się, jak uważają naukowcy, każdy drobinek jego energii zablokował się w bardzo malutkim punkcie. Ten niezwykle gęsty punkt eksplodował z niewyobrażalną siłą, tworząc materię i wypychając ją na zewnątrz, tworząc miliardy galaktyk naszego rozległego wszechświata. Astrofizycy nazwali tę tytaniczną eksplozję Wielkim Wybuchem.
Kto odkrył teorię Wielkiego Wybuchu?
Część kolekcji programów Cosmic Horizons. Zgodnie z teorią Wielkiego Wybuchu ekspansja obserwowalnego Wszechświata rozpoczęła się od wybuchu pojedynczej cząstki w określonym momencie. Georges Lemaître, (1894-1966), belgijski kosmolog, ksiądz katolicki i ojciec teorii Wielkiego Wybuchu.
Dlaczego nazywa się to teorią Wielkiego Wybuchu Nauką?
Etymologia. Angielskiemu astronomowi Fredowi Hoyle'owi przypisuje się ukucie terminu „Wielki Wybuch” podczas przemówienia wygłoszonego w marcu 1949 r. w audycji radiowej BBC, mówiąc: „Te teorie te opierały się na hipotezie, że cała materia we wszechświecie powstała w jeden wielki wybuch w określonym czasie w odległej przeszłości."
