Stało się to znane jako efekt fotoelektryczny i zostało zrozumiane w 1905 roku przez młodego naukowca o nazwisku Albert Einstein. Fascynacja Einsteina nauką zaczęła się, gdy miał 4 lub 5 lat i po raz pierwszy zobaczył kompas magnetyczny.
Kto jako pierwszy zademonstrował eksperymentalnie efekt fotoelektryczny?
Zjawisko to zostało po raz pierwszy zaobserwowane przez Heinricha Hertza w 1880 roku i wyjaśnione przez Alberta Einsteina w 1905 roku przy użyciu kwantowej teorii światła Maxa Plancka. Jako pierwszy eksperyment, który zademonstrował kwantową teorię poziomów energii, eksperyment z efektem fotoelektrycznym ma ogromne znaczenie historyczne.
Kto odpowiada za efekt fotoelektryczny?
Uznanie za odkrycie efektu fotoelektrycznego otrzymał Heinrich Hertz, który w 1887 r. odkrył, że iskra elektryczna przechodząca między dwiema sferami pojawiałaby się łatwiej, gdyby jej ścieżka zostały oświetlone światłem z innego wyładowania elektrycznego.
W jaki sposób wykorzystuje się dziś efekt fotoelektryczny?
Reszta energii fotonu przechodzi w swobodny ładunek ujemny, zwany fotoelektronem. Zrozumienie, jak to działa, zrewolucjonizowało współczesną fizykę. Zastosowania efektu fotoelektrycznego przyniosły nam otwieracze drzwi „elektryczne oko”, światłomierze stosowane w fotografii, panelach słonecznych i fotostatycznym kopiowaniu.
Dlaczego występuje efekt fotoelektryczny?
Efekt fotoelektryczny jest zjawiskiemco ma miejsce gdy światło padające na metalową powierzchnię powoduje wyrzucenie elektronów z tego metalu. … Światło o niskiej częstotliwości (czerwone) nie jest w stanie spowodować wyrzutu elektronów z powierzchni metalu. Przy lub powyżej częstotliwości progowej (zielone) elektrony są wyrzucane.
