Wniosek: Dostępne dowody sugerują, że obrzęk jest efektem klasowym tiazolidynodionów i jest pochodzenia wieloczynnikowego. Obrzęk związany z tiazolidynodionami wydaje się być związany z dawką i występuje najczęściej, gdy tiazolidynodiony są stosowane w połączeniu z insuliną.
Dlaczego tiazolidynodiony powodują obrzęk?
Kilka linii dowodów sugeruje, że PPARγ reguluje różne aspekty funkcji naczyń, w tym przepuszczalność naczyń włosowatych. Zwiększona przepuszczalność naczyń włosowatych prowadzi do wynaczynienia płynu i uważa się, że przyczynia się do obrzęku u pacjentów leczonych TZD.
Jakie są skutki uboczne tiazolidynodionów?
Skutki uboczne glitazonów mogą obejmować:
- retencja wody.
- przyrost masy ciała.
- problemy ze wzrokiem.
- zmniejszone poczucie dotyku.
- ból w klatce piersiowej i infekcje.
- alergiczne reakcje skórne.
Kto nie powinien brać tiazolidynodionów?
[24] Wysokie ryzyko złamań: Ze względu na zwiększone ryzyko złamań pacjenci z wysokim ryzykiem złamań, na przykład pacjenci z osteoporozą w wywiadzie, kobiety po menopauzie lub pacjenci przyjmujący inne leki zwiększające ryzyko złamań (takie jak glikokortykosteroidy i PPI) nie powinni rozpoczynać terapii TZD.
Dlaczego tiazolidynodiony są przeciwwskazane w niewydolności serca?
Mechanizm niewydolności serca spowodowanej tiazolidynodionami jestpoprzez zatrzymanie płynów (Rysunek 1). Oba te środki działają na receptor gamma aktywowany przez proliferatory peroksysomów nerkowych (PPAR gamma) i prowadzą do zwiększonej retencji sodu, retencji płynów, aw konsekwencji do niewydolności serca u osób z cukrzycą.
