Zginanie, znane jako „paradoks łucznika,” występuje, gdy strzała jest wypuszczana z łuku. Pchnięcie struny do przodu powoduje, że wałek wygina się w jednym kierunku, a następnie reaguje w przeciwnym kierunku, gdy przyspiesza w dół zakresu. Siła kręgosłupa musi być dostosowana do siły naciągu łuku.
Co się stanie, gdy strzałka zostanie zwolniona?
Kiedy strzała jest cofana przez łuk, napięcie cięciwy przekazuje potencjalną energię łukowi i strzały. Ta energia potencjalna jest przekształcona w energię kinetyczną po zwolnieniu cięciwy.
Jakie siły działają na strzałę przed jej wypuszczeniem?
Istnieje również grawitacja -- ta sama siła, która trzyma nas na Ziemi i utrzymuje jej obrót wokół naszego Słońca. Ta siła będzie działać na twoją strzałę w momencie, gdy opuści cięciwę łuku.
Jak wystrzeliwana jest strzała w łucznictwie?
Strzałka jest zwykle wypuszczana poprzez rozluźnienie palców ręki rysującej (patrz Naciąg łuku) lub uruchomienie mechanicznego wspomagania zwalniania. Zwykle zwolnienie ma na celu utrzymanie sztywności ramienia, ręki łucznej rozluźnionej, a strzała jest cofana za pomocą mięśni pleców, w przeciwieństwie do zwykłych ruchów ramion.
Co powoduje paradoks Archera?
Jaki jest paradoks łucznika? Jest to zgięcie strzały po zwolnieniu łuku i ewentualne wyprostowanie strzały, gdy uderzy ona wcel. Paradoks łucznika powoduje „fishtailing”, który pojawia się z powodu tarcia między palcami i strunami podczas zsuwania się.
