Ten model został przetestowany przez naukowców Geigera i Marsdena w 1909 roku. Ułożyli bardzo cienką warstwę złotej folii i wystrzelili cząstki alfa – cząstki radioaktywne z ładunkiem dodatnim – na złocie. … W rzeczywistości cząstki alfa zostały odchylone znacznie bardziej niż oczekiwano – niektóre z nich wydawały się odbijać niemal prosto do tyłu.
Jakie są eksperymentalne obserwacje eksperymentu rozpraszania Geigera-Marsdena?
Eksperymenty Geigera-Marsdena (zwane również eksperymentem ze złotą folią Rutherforda) były przełomową serią eksperymentów, dzięki której naukowcy dowiedzieli się, że każdy atom ma jądro, w którym cały jego ładunek dodatni i większość jego masa jest skoncentrowana.
Co odkrył eksperyment Geigera-Marsdena?
Znane również jako Eksperymenty Geigera-Marsdena, odkrycie faktycznie obejmowało serię eksperymentów przeprowadzonych przez Hansa Geigera i Ernesta Marsdena pod kierownictwem Ernesta Rutherforda. Dzięki eksperymentalnym dowodom Geigera i Marsdena Rutherford wydedukował model atomu, odkrywając jądro atomowe.
Jaki był wynik eksperymentu z rozpraszaniem alfa Geigera i Marsdena?
Geiger i Marsden wykazali, że liczba rozproszonych cząstek alfa jako funkcja kąta rozpraszania była zgodna z małym, skoncentrowanym dodatnim jądrem. Przy kątach powyżej 140 stopni jądro pojawiło się jako punktowy ładunek dodatni, więc te dane nie zostały zmierzonerozmiar jądrowy.
Dlaczego używamy bardzo cienkiej złotej folii w eksperymencie Geigera-Marsdena?
Godl folia użyta w eksperymencie Geiger-Marsden ma około 10^(-8) grubości. To zapewnia. Dane dotyczące rozpraszania przeanalizowano przy użyciu jądrowego modelu atomu Rutherforda. Ponieważ folia złota jest bardzo cienka, można założyć, że cząstki α ulegną nie więcej niż jednemu rozproszeniu podczas ich przechodzenia przez nią.
