Cyklofosfamid - najpowszechniej stosowany środek alkilujący we współczesnych czasach. Chlormetyna znana również jako mechloretamina lub musztyna (HN2) – pierwszy środek alkilujący, który uzyskał aprobatę prawną.
Który lek jest środkiem alkilującym?
Środki alkilujące były jedną z pierwszych klas leków stosowanych przeciwko rakowi. Istnieje pięć tradycyjnych kategorii środków alkilujących: Iperyty azotowe (np. bendamustyna, chlorambucyl, cyklofosfamid, ifosfamid, mechloretamina, melfalan) Nitrozomoczniki (np. karmustyna, lomustyna, streptozocyna)
Jaki jest przykład środka alkilującego?
Niektóre przykłady środków alkilujących to iperyt azotowy (chlorambucyl i cyklofosfamid), cisplatyna, nitrozomoczniki (karmustyna, lomustyna i semustyna), alkilosulfoniany (busulfan), etylenoiminy (tiotepa) i triazyny (dakarbazyna).
Co to jest środek alkilujący w chemioterapii?
Środki alkilujące były jednymi z pierwszych leków przeciwnowotworowych i są obecnie najczęściej stosowanymi środkami w chemioterapii. Czynniki alkilujące działają bezpośrednio na DNA, powodując sieciowanie nici DNA, nieprawidłowe parowanie zasad lub pękanie nici DNA, zapobiegając w ten sposób podziałowi komórki.
Czy cisplatyna jest środkiem alkilującym?
Cisplatyna jest klasyfikowana jako środek alkilujący. Środki alkilujące są najbardziej aktywne w fazie spoczynkowej komórki. Leki te nie są specyficzne dla cyklu komórkowego.