Przywództwo sytuacyjne to sposób dostosowania własnego stylu zarządzania do każdej sytuacji lub zadania oraz potrzeb zespołu lub członka zespołu. Teoria przywództwa sytuacyjnego została opracowana przez Kena Blancharda i Paula Herseya w 1969 roku, zgodnie z założeniem, że nie ma jednego uniwersalnego stylu przywództwa.
Jakie jest znaczenie teorii przywództwa sytuacyjnego?
Sytuacyjna teoria przywództwa odnosi się do przywódców, którzy przyjmują różne style przywództwa w zależności od sytuacji i poziomu rozwoju członków zespołu. Jest to skuteczny sposób przywództwa, ponieważ dostosowuje się do potrzeb zespołu i ustala korzystną równowagę dla całej organizacji.
Jaka jest główna zasada przywództwa sytuacyjnego?
Sytuacyjne teorie przywództwa opierają się na założeniu, że najbardziej efektywny styl przywództwa zmienia się w zależności od sytuacji. Aby być najbardziej skutecznym i odnoszącym sukcesy, lider musi umieć dostosować swój styl i podejście do różnych okoliczności.
Jakie są 4 style przywództwa sytuacyjnego?
Cztery style przywództwa sytuacyjnego przywództwa ®
- STYL 1– OGŁOSZENIE, KIEROWNICTWO lub PROWADZENIE.
- STYL 3 – UCZESTNICTWO, UDZIELANIE lub WSPÓŁPRACA.
- STYL 4 – DELEGOWANIE, WSPIERANIE LUB MONITOROWANIE.
Jakie są przykłady przywództwa sytuacyjnegoteoria?
Obejmują one:
- Opowiadanie lub reżyserowanie. Zgodnie z tym stylem liderzy sprawują władzę decyzyjną i, jak sugeruje nazwa, „mówią” o tym reszcie zespołu. …
- Coaching lub sprzedaż. …
- Uczestnictwo lub udostępnianie. …
- Delegowanie.
