Wirus BK (BKV), znany również jako Polyomavirus Polyomavirus Cykl życiowy poliomawirusa zaczyna się od wejścia do komórki gospodarza. Receptory komórkowe dla poliomawirusów to reszty kwasu sialowego glikanów, zwykle gangliozydów. W przyłączaniu poliomawirusów do komórek gospodarza pośredniczy wiązanie VP1 do sialowanych glikanów na powierzchni komórki. https://en.wikipedia.org › wiki › Polyomaviridae
Polyomaviridae – Wikipedia
hominis1, został po raz pierwszy wyizolowany w 1971 roku z moczu pacjenta po przeszczepie nerki, inicjały B. K.
Co to jest infekcja BK?
Zakażenie wirusem BK (BKV) jest powszechną infekcją wirusową, która zwykle nie powoduje problemów. Wirus BK może się rozprzestrzeniać, jeśli masz kontakt z zakażoną krwią lub płynami ustrojowymi, takimi jak ślina. Może przenosić się z jednej osoby na drugą podczas przeszczepu narządu lub z matki na dziecko podczas porodu.
Skąd pochodzi wirus BK?
Wirus BK, krewny wirusa JC, który jest czynnikiem etiologicznym postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML), został po raz pierwszy izolowany w 1971 roku z próbki moczu uzyskanej od biorcy przeszczepu nerki[1]. Nazwa wirusa nawiązuje do inicjałów pierwszego pacjenta, co dotyczy również wirusa JC [2].
Jaka jest inna nazwa wirusa BK?
Wirus BK jest również nazywany wirus polioma.
Czy wirus BK jest śmiertelny?
W rzadkich przypadkach pacjenci mogą umrzeć z powodu wirusa BKchoroby. Nefropatia związana z wirusem BK jest związana z utratą przeszczepionej nerki u 1-10% pacjentów z nefropatią.
