Bakterie wywołujące dżumę dymieniczą mogą być bardziej zjadliwe niż ich bliscy krewni ze względu na pojedynczą mutację genetyczną, wynika z badań opublikowanych w majowym numerze czasopisma Microbiology. „Bakteria dżumy Yersinia pestis potrzebuje wapnia, aby rosnąć w temperaturze ciała.
Dlaczego zaraza rozprzestrzeniła się tak szybko w 1348 roku?
Czarna śmierć była epidemią, która pustoszyła Europę między 1347 a 1400 rokiem. Była to choroba rozprzestrzeniająca się poprzez kontakt ze zwierzętami (zoonoza), głównie przez pchły i inne pasożyty szczurów (w tym czasie szczury często współistniały z ludźmi, co pozwalało na tak szybkie rozprzestrzenianie się choroby).
Dlaczego Czarna Śmierć była tak zaraźliwa?
Jedna z najgorszych pandemii w historii ludzkości, Czarna Śmierć, wraz z szeregiem epidemii dżumy, które miały miejsce w XIV-XIX wieku, została rozprzestrzeniona przez ludzkie pchły i wszy, sugeruje nowe badanie.
Gdzie Czarna Śmierć była najbardziej zjadliwa?
Najbardziej zjadliwa epidemia dżumy dymieniczej i płucnej, jaką kiedykolwiek zarejestrowano. Dotarł do Europy z armii tatarskich, świeżo po kampanii na Krymie, które oblegały port Caffa (1347). Na pokładach statków handlowych roiło się od szczurów niosących zarażone pchły, które przenosiły zarazę na południową Europę.
Jaki był jeden ważny efekt zarazy w XIII wieku?
Te miasta dotknięte zarazą skurczyły się, prowadząc do spadkupopyt na towary i usługi oraz zmniejszoną zdolność produkcyjną. Gdy robotników było coraz mniej, mogli domagać się wyższych płac. Miało to kilka poważnych skutków: Poddaństwo zaczęło zanikać, ponieważ chłopi mieli lepsze możliwości sprzedaży swojej siły roboczej.
