Praseodym został odkryty przez Carla F. Auera von Welsbach, austriackiego chemika, w 1885 roku. Oddzielił prazeodym, a także pierwiastek neodymowy, od materiału znanego jako didym.
Kiedy i gdzie znaleziono prazeodym?
Praseodymium zostało po raz pierwszy zidentyfikowane w 1885, w Wiedniu, przez austriackiego naukowca Carla Auera von Welsbacha. Odkryto go w „dydymie”, substancji błędnie uznanej przez Carla Mosandera za nowy pierwiastek w 1841 roku.
Gdzie odkryto pierwiastek prazeodym?
Prazeodym został odkryty w didymii, mieszaninie kilku tlenków metali ziem rzadkich. Z niego, poprzez wielokrotną krystalizację frakcyjną azotanu amonu i dydymu, austriacki chemik Carl Auer von Welsbach w 1885 roku oddzielił sole pierwiastków prazeodymu (frakcja zielona) i neodymu (frakcja różowa).
Czy prazeodym został stworzony przez człowieka?
W 1841 roku Mosander ogłosił, że uzyskał dwa nowe pierwiastki z cerytu. Nazwał te pierwiastki lantanem i dydymem. … Ten nowy „pierwiastek” okazał się mieszaniną dwóch innych nowych pierwiastków, obecnie nazywanych neodymem i prazeodymem. Człowiekiem, który dokonał tego odkrycia był Auer.
Czy organizm ludzki używa prazeodymu?
Prazeodym jest najbardziej niebezpieczny w środowisku pracy, ponieważ wilgoć i gazy mogą być wdychane z powietrzem. Może to spowodować zatorowość płucną, szczególnie długotrwałąnarażenie. Prazeodym może stanowić zagrożenie dla wątroby, gdy gromadzi się w ludzkim ciele.
