Dobrze opisał to w 1746 roku Antonio de Ulloa ; w połowie XVIII wieku po raz pierwszy odnotowano go w Hiszpanii, a następnie w Anglii, Włoszech (1764) i Rosji (1770) (Blancou, 2004). Edward Jenner opublikował obszerny opis przebiegu i klinicznych cech choroby u psów w 1809 roku (Jenner, 1809).
Kiedy wynaleziono szczepionkę przeciwko nosówce?
Pierwsza szczepionka przeciwko nosówce została opracowana w 1923, ale nie była dostępna komercyjnie dla weterynarzy aż do lat pięćdziesiątych, kiedy to powszechne stało się szczepienie swoich psów przeciwko tej śmiertelnej chorobie.
Skąd pochodzi wirus nosówki psów?
Nosówka psów jest wywoływana przez wirus paramyksowirusa. Zwierzęta zarażają się przez kontakt z zakażonym moczem, krwią, śliną lub kropelkami z dróg oddechowych. Spośród nich transmisja zwykle odbywa się poprzez kropelki. Może być przenoszony przez kaszel i kichanie lub skażoną żywność i miski na wodę.
Jaka jest naukowa nazwa nosówki psów?
Wirus nosówki psów (CDV), obecnie znany jako morbillivirus psów, należy do rodziny Paramyxoviridae, rodzaju Morbillivirus i jest czynnikiem etiologicznym nosówki psów [1]. Jest uważana za wysoce zaraźliwą i ostrą gorączkę u psów, znaną od 1760 roku [2].
Czy ludzie mogą otrzymać CDV?
Nie ma bezpośrednich dowodówże CDV może kolonizować i rosnąć u ludzi. Dwa kluczowe receptory, SLAM i nektyna-4, u ludzi i naczelnych mają wysoką identyczność, a CDV może infekować ludzkie komórki in vitro. Dlatego musimy zwrócić szczególną uwagę na potencjalne zagrożenie zakażeniem CDV u ludzi.
