Chelacja oznacza " złapać" lub "związać ." Kiedy EDTA jest wstrzykiwany do żył, „chwyta” metale ciężkie i minerały, takie jak ołów, rtęć, miedź, żelazo, arsen, aluminium i wapń i usuwa je z organizmu. Z wyjątkiem leczenia zatrucia ołowiem, chelatacji terapii chelatacji Historia. Terapię chelatującą można prześledzić na początku lat 30. XX wieku, kiedy Ferdinand Münz, niemiecki chemik pracujący dla I. G. Farben, pierwszy zsyntetyzowany kwas etylenodiaminotetraoctowy (EDTA). https://en.wikipedia.org › wiki › Chelatacja
Terapia chelatująca – Wikipedia
jest kontrowersyjny i nieudowodniony.
Jak działają chelatory?
Chelatory działają wiążąc metale w krwiobiegu. Po wstrzyknięciu do krwiobiegu krążą przez krew, wiążąc się z metalami. W ten sposób chelatory zbierają wszystkie metale ciężkie w związek, który jest filtrowany przez nerki i uwalniany z moczem.
Jakie są efekty chelatacji?
Najczęstsze jest palenie w miejscu IV. Inne skutki uboczne to gorączka, ból głowy, nudności lub wymioty. Rzadkie, ale poważne powikłania terapii chelatacyjnej w chorobach serca, które zostały zgłoszone obejmują: Nieprawidłowo niski poziom wapnia we krwi (hipokalcemia)
Który jest powszechnie używanym chelatorem?
Wapniowo-disodowy kwas etylenodiaminotetraoctowy (CaNa2EDTA) jest najbardziejpowszechnie stosowany środek chelatujący. Jest pochodną kwasu etylenodiaminotetraoctowego (EDTA); syntetyczny kwas poliaminopolikarboksylowy, który od lat 50. XX wieku jest jednym z podstawowych środków leczenia dziecięcego zatrucia ołowiem [12].
Co robi EDTA z ciałem?
EDTA może powodować skurcze brzucha, nudności, wymioty, biegunkę, bóle głowy, niskie ciśnienie krwi, problemy skórne i gorączkę. Używanie więcej niż 3 gramów EDTA dziennie lub dłużej niż 5 do 7 dni jest NIEBEZPIECZNE. Zbyt dużo może spowodować uszkodzenie nerek, niebezpiecznie niski poziom wapnia i śmierć.
