Marasmic kwashiorkor jest spowodowany ostrym lub przewlekłym niedoborem białka. Niedożywienie białkowo-energetyczne (PEM), czasami nazywane niedożywieniem białkowo-energetycznym (PEU) zakres stanów wynikających z jednoczesnego braku białka pokarmowego i/lub energetycznego (kalorii) w różnych proporcjach. Stan ma łagodne, umiarkowane i ciężkie stopnie. https://en.wikipedia.org › wiki
Niedożywienie białkowo-energetyczne – Wikipedia
i chroniczny deficyt energii i charakteryzuje się obrzękiem, wyniszczeniem, zahamowaniem wzrostu i łagodną hepatomegalią. Rozróżnienie między kwashiorkor a marasmus marasmus jest formą ciężkiego niedożywienia charakteryzującą się niedoborem energii. … Słowo „marasmus” pochodzi od greckiego μαρασμός marasmos („więdnący”). https://en.wikipedia.org › wiki › Marasmus
Marasmus – Wikipedia
jest często zamazany, a wiele dzieci ma cechy obu stanów.
Czy marazm jest ostry czy przewlekły?
Marasmus jest najczęściej kojarzony z ostrymi infekcjami (np. zapalenie żołądka i jelit, choroby układu oddechowego, odra), chorobami przewlekłymi (np. gruźlica, zakażenie wirusem HIV) lub drastycznymi stanami naturalnymi lub spowodowanymi przez człowieka (np. powodzie, susze, wojna domowa).
Czy kwashiorkor jest chorobą przewlekłą?
Cechy przewlekłego niedożywienia obejmują zahamowanie wzrostu, apatię umysłową,opóźnienie rozwoju i słaby przyrost masy ciała. Ostre niedożywienie objawia się w dwóch głównych formach: marasum (najczęstsza forma) i kwashiorkor, chociaż stan niektórych pacjentów może objawiać się połączeniem obu form (marasmic kwashiorkor).
Czy kwashiorkor jest ostre czy przewlekłe niedożywienie?
Poważne ostre niedożywienie dzieli się dalej na dwie główne kategorie: marasmus i kwashiorkor. Przewlekłe niedożywienie, inaczej zwane zahamowaniem wzrostu, charakteryzuje się wzrostem liniowym (długość/wysokość) poniżej średniej dla wieku. Kwashiorkor jest poważnym objawem niedożywienia białkowo-energetycznego.
Co powoduje zaburzenie zwane kwashiorkor?
Główną przyczyną kwashiorkoru jest jedzenie wystarczającej ilości białka lub innych niezbędnych witamin i minerałów. Najczęściej występuje w krajach rozwijających się o ograniczonej podaży żywności, słabej higienie i braku edukacji na temat znaczenia zapewnienia niemowlętom i dzieciom odpowiedniej diety.
