Brytyjski naukowiec Sir George G. Stokes po raz pierwszy opisał fluorescencję w 1852 roku i był odpowiedzialny za ukucie tego terminu, kiedy zauważył, że fluoryt mineralny emituje czerwone światło, gdy jest oświetlony ultrafioletem podniecenie.
Kiedy wynaleziono mikroskop fluorescencyjny?
Pierwsze mikroskopy fluorescencyjne zostały opracowane w latach 1911-1913 przez niemieckich fizyków Otto Heimstaedta i Heinricha Lehmanna jako produkt uboczny z instrumentu ultrafioletowego. Mikroskopy te były wykorzystywane do obserwacji autofluorescencji w tkankach bakterii, zwierząt i roślin.
Do czego służy mikroskop fluorescencyjny?
Mikroskopia fluorescencyjna jest bardzo czuła, specyficzna, niezawodna i szeroko wykorzystywana przez naukowców do obserwowania lokalizacji cząsteczek w komórkach i komórek w tkankach.
Jaka jest zasada mikroskopii fluorescencyjnej?
Mikroskopia fluorescencyjna to rodzaj mikroskopu świetlnego, który działa na zasadzie fluorescencji. Mówi się, że substancja jest fluorescencyjna, gdy pochłania energię niewidzialnego promieniowania o krótszej długości fali (takiego jak światło UV) i emituje promieniowanie widzialne o większej długości fali (takie jak światło zielone lub czerwone).
Kto wynalazł mikroskopię świetlną?
Historia mikroskopu świetlnego
Mikroskopy świetlne datowane są na co najmniej 1595, kiedy Zacharias Jansen (1580–1638) z Holandii wynalazł światło złożonemikroskop, w którym zastosowano dwie soczewki, a druga soczewka dodatkowo powiększała obraz wytwarzany przez pierwszą.
