Depozyty łańcuchów cząsteczek cukru (złożonych mukopolisacharydów) w skórze powodują stan skóry obrzęk śluzowaty. Związki te przyciągają wodę, co prowadzi do pęcznienia. Te zmiany skórne są wynikiem niedoczynności tarczycy. Kryzys obrzęku śluzowatego często występuje po długiej historii niedoczynności tarczycy.
Czy niedoczynność tarczycy może powodować śpiączkę śluzowatą?
Śpiączka śluzowata jest ekstremalnym powikłaniem niedoczynności tarczycy, w której pacjenci wykazują nieprawidłowości wielonarządowe i postępujące pogorszenie stanu psychicznego. Termin obrzęk śluzowaty jest często używany zamiennie z niedoczynnością tarczycy i śpiączką śluzowatą.
Co to jest niedoczynność tarczycy Obrzęk śluzowaty?
W bardzo rzadkich przypadkach ciężka niedoczynność tarczycy może prowadzić do zagrażającego życiu stanu zwanego śpiączką śluzowatą. W tym miejscu poziom hormonów tarczycy staje się bardzo niski, powodując objawy, takie jak dezorientacja, hipotermia i senność. Śpiączka śluzowata wymaga natychmiastowego leczenia w szpitalu.
Co powoduje obrzęk śluzowaty?
Śpiączka śluzowata występuje w wyniku długotrwałej, niezdiagnozowanej lub nieleczonej niedoczynności tarczycy i zwykle jest poprzedzona chorobą ogólnoustrojową. Śpiączka śluzowata może wynikać z dowolnej przyczyny niedoczynności tarczycy, najczęściej przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia tarczycy.
Jakie są objawy obrzęku śluzowatego?
Objawy śpiączki śluzowatej
- Słabość lub letarg.
- Zamieszanie lub brak reakcji.
- Uczuciezimno.
- Niska temperatura ciała.
- Obrzęk ciała, zwłaszcza twarzy, języka i podudzi.
- Trudności w oddychaniu.
