W kosmologii fizycznej nukleosynteza Wielkiego Wybuchu polega na wytwarzaniu jąder innych niż najlżejszy izotop wodoru we wczesnych fazach Wszechświata.
Co oznacza pierwotna nukleosynteza?
W kosmologii fizycznej, nukleosynteza Wielkiego Wybuchu (lub pierwotna nukleosynteza) odnosi się do produkcji jąder innych niż H-1, normalny, lekki wodór, we wczesnych fazach Wszechświata, wkrótce po Wielki Wybuch.
Które elementy pochodzą z pierwotnej nukleosyntezy?
Zaraz po Wielkim Wybuchu jedynym pierwiastkiem był wodór. Podczas nukleosyntezy głównym produkowanym pierwiastkiem był hel-4. Wyprodukowano również mniejsze ilości deuteru, helu-3, litu i berylu. Wszystkie pierwiastki cięższe od berylu powstały w gwiazdach znacznie później.
Jaki jest cel nukleosyntezy?
Celem teorii nukleosyntezy jest wyjaśnienie bardzo różnych obfitości pierwiastków chemicznych i ich kilku izotopów z perspektywy procesów naturalnych.
Jakie są trzy rodzaje nukleosyntezy?
Syntezę naturalnie występujących pierwiastków i ich izotopów obecnych w ciałach stałych Układu Słonecznego można podzielić na trzy szerokie segmenty: pierwotna nukleosynteza (H, He), oddziaływania cząstek energetycznych (promień kosmiczny) (Li, Be, B) i gwiezdnej nukleosyntezy (elementy C i cięższe).
