Orfizm lub kubizm orficki, termin ukuty przez francuskiego poetę Guillaume'a Apollinaire'a w 1912 roku, był odgałęzieniem kubizmu, który skupiał się na czystej abstrakcji i jasnych kolorach, pod wpływem fowizmu, teoretycznych pism Paula Signaca, Charlesa Henry'ego i chemik barwników Eugène Chevreul.
Czy orfizm jest formą kubizmu?
Termin, czasami nazywany kubizmem orfickim, został ukuty około 1912–13 przez francuskiego poetę i krytyka sztuki Guillaume Apollinaire i służył do odróżnienia ich twórczości od kubizmu w ogóle. Nazwa pochodzi od legendarnego starożytnego greckiego poety i muzyka Orfeusza.
Dlaczego powstał orfizm?
Styl Orphism został zaprojektowany, aby wywołać w widzu poczucie muzycznej jakości malarstwa oraz przekazać rytm i ruch. Prace pomagają również połączyć nasze przedmioty codziennego użytku z malarstwem, czyniąc je łatwo dostępnymi dla szerokiego grona odbiorców.
Czym różni się orfizm od kubizmu?
Orfizm był oparty na kubizmie, ale z nowym naciskiem na kolor, pod wpływem neoimpresjonistów i symbolistów. W przeciwieństwie do monochromatycznych płócien Pabla Picassa i Georgesa Braque'a, orfiści używali pryzmatycznych odcieni, aby zasugerować ruch i energię.
Jaki był cel orfizmu?
Orfizm miał na celu porzucenie rozpoznawalnej tematyki, koncentrując się wyłącznie na formie i kolorze. Ruch dążył również do ideałów simultanizmu: niekończących się, powiązanych ze sobą stanówistota.
