Staroangielski miał przypadek dopełniacza, który odcisnął swój ślad we współczesnym angielskim w postaci końcówki dzierżawczej (teraz czasami określanej jako „saksoński dopełniacz saksoński dopełniacz Forma dzierżawcza rzeczownika angielskiego, lub ogólniej frazy rzeczownikowej, jest tworzona przez dodanie morfemu, który jest reprezentowany ortograficznie jako 's (litera s poprzedzona apostrofem), oraz jest wymawiane w ten sam sposób, co zwykła angielska końcówka liczby mnogiej (e) s: mianowicie jako /ɪz/ po sybilantach (/s/, … https://en.wikipedia.org › wiki › English_possessive
Angielski zaborczy – Wikipedia
), a także formy dzierżawcze przymiotników, takie jak jego, ich itp., a także w niektórych słowach wywodzących się z dopełniaczy przysłówkowych, takich jak raz i później.
Jaka jest wielkość liter w dopełniaczu?
Definiuj dopełniacz: definicja dopełniacza to przypadek gramatyczny używany do pokazania źródła rzeczy, cechy lub cechy, posiadania lub własności.
Skąd wzięły się zaborcze?
's' na końcu słowa wskazującego na posiadanie ("zmysł mody króla") prawdopodobnie pochodzi z staroangielskiego zwyczaju dodawania '-es' do rzeczowników rodzaju męskiego w liczbie pojedynczej(we współczesnym angielskim „The kinges fashion sense”). W tej teorii apostrof zastępuje brakujące „e”.
Czy dopełniacz jest zaborczy?
Nazywany również przypadkiem possessive, przypadek dopełniacza jest wtedy, gdy dodajemy apostrof S ('s), aby pokazać posiadanie, że coś należy do innej osoby lub rodzaj relacji między rzeczami.
Czy dopełniacz jest używany w języku niemieckim?
W języku niemieckim występują cztery przypadki: mianownik, biernik, celownik i dopełniacz. Używamy dopełniacza, aby wyrazić posiadanie lub własność. Możemy podać więcej szczegółów na temat rzeczownika z dodatkowym rzeczownikiem w przypadku dopełniacza, znanym jako atrybut dopełniacza. Atrybut dopełniacza mówi nam, do kogo coś należy.
