George de Maton zasugerował, że różni się ona od innych chorób, takich jak odra i szkarlatyna w 1814 roku. Ponieważ każdy z początkowo zarejestrowanych przypadków miał miejsce w Niemcy, choroba stała się znana jako "Różyczka." Nazwa różyczka pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego „małą czerwień”, które po raz pierwszy zostało użyte w 1866 roku.
Gdzie na świecie można znaleźć różyczkę?
Zgłoszone przypadki różyczki
Chiny to kraj o największej liczbie przypadków różyczki na świecie. W 2020 r. liczba zachorowań na różyczkę w Chinach wyniosła 2 202, co stanowi 21,60% zachorowań na różyczkę na świecie. 5 największych krajów (pozostałe to Mozambik, Indie, Demokratyczna Republika Konga i Nigeria) stanowią 65,50% z tego.
Skąd pochodzi wirus różyczki?
Różyczkę powoduje wirus, który przechodzi z osoby na osobę. Może się rozprzestrzeniać, gdy zarażona osoba kaszle lub kicha. Może również rozprzestrzeniać się poprzez bezpośredni kontakt z wydzielinami układu oddechowego osoby zakażonej, takimi jak śluz. Może być również przenoszony z kobiet w ciąży na ich nienarodzone dzieci za pośrednictwem krwioobiegu.
Kiedy odkryto wirusa różyczki?
Wirus różyczki został po raz pierwszy wyizolowany w 1962 przez dwie niezależne grupy, Paula D. Parkmana i współpracowników oraz Thomasa H.
Jak rośnie wirus różyczki?
Patogeneza. Wirus różyczki jest przenoszony przez kropelki oddechowe. Po zakażeniu błony śluzowej jamy ustnej lub nosogardzieli wirusowyreplikacja zachodzi w górnych drogach oddechowych i tkance limfatycznej nosogardzieli. Wirus następnie rozprzestrzenia się w sposób ciągły do regionalnych węzłów chłonnych i hematogennie do odległych miejsc.
