Wynaleziony w 1817 roku przez paryskiego Jeana Asté, znanego jako Halary, był szeroko stosowany we francuskich i brytyjskich zespołach i orkiestrach, dopóki nie został zastąpiony przez tubę pod koniec XIX wiek.
Jak rozgrywa się ophicleide?
Jego długie rurki wyginają się do tyłu i grają z zagłębionym ustnikiem, podobnym do nowoczesnych ustników do puzonów i eufonii. Pierwotnie miał dziewięć klawiszy, ale później rozszerzono go do nawet jedenastu klawiszy z dwunastoma otworami (podwójny otwór na E), pokrywając duże otwory tonowe.
Jak powstał ophicleide?
Ophicleide jest częścią rodziny trąbek z kluczem wynalezionych przez Hallary'ego na początku XIX wieku. Podczas gdy członkowie rodziny sopranowej (przynajmniej w Eb, C i Bb) byli uformowani w pojedynczy zwój, w kształcie trąbki, więksi członkowie byli wyprostowani.
Kto wynalazł węża?
Prawdopodobnie został wynaleziony w 1590 roku przez Edme Guillaume, francuskiego kanonika Auxerre, jako udoskonalenie basowych wersji blisko spokrewnionego kornetu. Wykonany jest z drewna w kształcie serpentyny o długości od 2 do 2,5 m, ma stożkowy otwór i sześć otworów na palce.
Skąd się wziął instrument węża?
Twierdzi się, że instrument został wynaleziony przez kapłana o imieniu Edmé Guillaume w 1590 roku w Auxerre we Francji i został po raz pierwszy użyty do wzmocnienia brzmienia chórów śpiewających chorał.
