Zewnętrzna, łukowa podpora ściany kościoła lub innego budynku. Latające przypory były używane w wielu gotyckich katedrach (patrz także katedra); umożliwiły budowniczym wznoszenie bardzo wysokich, ale stosunkowo cienkich kamiennych ścian, dzięki czemu większość przestrzeni na ścianie można było wypełnić witrażami.
Jakie są przykłady latających przypór?
Starożytne przykłady latającej podpory można znaleźć na Bazylice San Vitale w Rawennie oraz na Rotundzie Galeriusza w Salonikach. … Mniej więcej w tym samym czasie użyto również latających przypór do podparcia górnych ścian absydy kościoła Saint-Germain-des-Prés, ukończonego w 1163 roku.
Gdzie są używane latające przypory?
Historycznie, przypory były używane do wzmacniania dużych ścian lub budynków, takich jak kościoły. Latające przypory składają się z nachylonej belki uniesionej na półłuku, który wystaje ze ścian konstrukcji na molo, które podtrzymuje ciężar i poziomy nacisk dachu, kopuły lub sklepienia.
Do czego służy latająca podpora?
Latająca przypora, konstrukcja murowana zwykle składająca się z nachylonego pręta niesionego na półłuku, który rozciąga się („muchy”) od górnej części ściany do pirsu w pewnej odległości i przenosi siłę ciągu dachu lub sklepienia.
Na co pozwalały latające przypory?
Wydłużyły się („odleciały”) od górnej częściczęść ścian zewnętrznych do pirsów, które utrzymałyby ciężar dachu. Zamiast przyklejania się do boku budynku, latające przypory tworzyły piękne łuki prowadzące od budynku.
