Tworzenie wiązania dwusiarczkowego obejmuje reakcję między łańcuchami bocznymi sulfhydrylowymi (SH) dwóch reszt cysteinowych: anion S− z jednej grupy sulfhydrylowej działa jako nukleofil, atakujący łańcuch boczny drugiej cysteiny w celu wytworzenia wiązania dwusiarczkowego, w wyniku czego uwalnia elektrony (redukujące równoważniki) do transferu.
Gdzie powstają mostki dwusiarczkowe?
Tworzenie wiązań dwusiarczkowych na ogół zachodzi w retikulum endoplazmatycznym przez utlenianie. Dlatego wiązania dwusiarczkowe znajdują się głównie w białkach zewnątrzkomórkowych, sekrecyjnych i peryplazmatycznych, chociaż mogą również powstawać w białkach cytoplazmatycznych w warunkach stresu oksydacyjnego.
Jak powstają wiązania dwusiarczkowe wewnątrz komórki?
Białkowe wiązania dwusiarczkowe powstają w retikulum endoplazmatycznym komórek eukariotycznych i periplazmatycznej przestrzeni komórek prokariotycznych. Główne szlaki, które katalizują tworzenie wiązań dwusiarczkowych białek u prokariontów i eukariontów są niezwykle podobne i mają kilka wspólnych cech mechanistycznych.
Co to jest tworzenie wiązań dwusiarczkowych?
Tworzenie wiązań dwusiarczkowych (DSB) w białkach jest procesem utleniania, który generuje wiązanie kowalencyjne łączące atomy siarki dwóch reszt cysteiny. DSB przyczyniają się do aktywności wielu białek, stabilizując je w ich aktywnych konformacjach.
Jakiego rodzaju wiązania tworzą mostki dwusiarczkowe, gdzie sąutworzyli?
Wiązanie dwusiarczkowe to wiązanie kowalencyjne między dwoma atomami siarki (–S–S–) utworzone przez sprzężenie dwóch grup tiolowych (–SH). Cysteina, jeden z 20 aminokwasów białkowych, ma grupę –SH w swoim łańcuchu bocznym i może być łatwo dimeryzowana do cystyny w roztworze wodnym, tworząc wiązanie dwusiarczkowe.
