Rozpoznanie potwierdza poziom methemoglobiny we krwi (1, 6). Leczenie swoistym antidotum jest zwykle zalecane u pacjentów z poziomem methemoglobiny we krwi wynoszącym >20% u pacjentów z objawami i >30% u pacjentów bezobjawowych.
Jak wygląda leczenie methemoglobinemii?
Błękit metylenowy to podstawowe leczenie doraźne w przypadku udokumentowanej objawowej methemoglobinemii. Podaje się go w dawce 1-2 mg/kg (łącznie do 50 mg u dorosłych, młodzieży i starszych dzieci) jako 1% roztwór w dożylnym roztworze soli fizjologicznej przez 3-5 minut.
Czy methemoglobinemia zniknie sama?
Warunek jest łagodny. Nie ma skutecznego leczenia dla osób z postacią wrodzoną, u których rozwinęła się postać nabyta. Oznacza to, że nie powinni brać narkotyków, takich jak benzokaina i lidokaina. Osoby, które nabywają methemoglobinemię z leków, mogą całkowicie wyzdrowieć dzięki odpowiedniemu leczeniu.
Jakich dwóch leków będziemy unikać, jeśli pacjent ma methemoglobinemię?
Niektóre leki częściej powodują methemoglobinemię niż inne. Są to dapson, miejscowe środki znieczulające, fenacetyna i leki przeciwmalaryczne.
Co wywołuje methemoglobinemię?
Najczęstszą przyczyną wrodzonej methemoglobinemii jest niedobór reduktazy cytochromu b5 (typ Ib5R). Ten niedobór enzymatyczny jest endemiczny u niektórych plemion indiańskich (Navajoi Athabaskan Alaskan). Większość przypadków methemoglobinemii jest nabyta i wynika z ekspozycji na niektóre leki lub toksyny.
