Pochodzenie i dystrybucja: Rozpowszechnione w całej Wielkiej Brytanii, łasice są naszymi najmniejszymi i prawdopodobnie najliczniejszymi drapieżnikami. Nie ma ich jednak w Irlandii i na większości wysp przybrzeżnych. Występują w wielu różnych siedliskach, które obejmują obszary miejskie, pastwiska nizinne, lasy, bagna i wrzosowiska.
Skąd pochodzi łasica?
Łasica górska występuje w Azji Środkowej i Wschodniej, a afrykańska łasica pręgowana występuje, jak można się spodziewać, w Afryce. Najczęstszą łasicą jest łasica krótkoogoniasta. Można go znaleźć w Ameryce Północnej, Europie i Azji, w regionach tak daleko na północ, jak Arktyka.
Jakie są rodzime łasice?
Łasica długoogoniasta (Neogale frenata), znana również jako okiełznana łasica lub duży gronostaj, to gatunek łasicowatych rozprowadzany z południowej Kanady na terenie całych Stanów Zjednoczonych i Meksyku, na południe przez całą Amerykę Środkową i do północnej Ameryki Południowej.
Z czego wyewoluowały łasice?
Pierwsze łasice były prawdopodobnie bliskimi krewnymi rodziny szopów, ewoluując, by ścigać wczesne gryzonie, na długo zanim ich potomkowie zaczęli czepiać się wszystkiego, od ryb po dżdżownice.
Czy łasica pochodzi z Ameryki Północnej?
Te małe ssaki należą do rodziny łasicowatych, rodziny, która obejmuje również inne małe stworzenia, takie jak fretki, borsuki, a nawet niektóre gatunki skunksów. Spośród różnych gatunków łasic, tamsą trzy gatunki, które nazywają Amerykę Północną domem: łasica długoogoniasta, łasica krótkoogoniasta i najmniejsza łasica.
