W fizyce problemem fazy jest problem utraty informacji dotyczących fazy, która może wystąpić podczas wykonywania pomiaru fizycznego. Nazwa pochodzi z dziedziny krystalografii rentgenowskiej, w której należy rozwiązać problem fazy w celu określenia struktury na podstawie danych dyfrakcyjnych.
Jak rozwiązany jest problem fazy dla białek?
Problem fazy można ogólnie rozwiązać używając kryształów derywatyzowanych ciężkimi atomami (patrz np. Watenpaugh, 1985). Dla każdego zestawu wskaźników Bragga hkl porównuje się współczynnik struktury formy natywnej Fp z tym z kryształu pochodnego ciężkiego atomu Fph.
Co to jest określanie fazy?
Każde odbicie na wzorze dyfrakcji lub współczynniku struktury odpowiada fali składającej się z amplitudy i fazy. … Amplitudę można łatwo obliczyć, wyciągając pierwiastek kwadratowy z intensywności, ale faza jest tracona podczas zbierania danych.
Dlaczego informacje o fazie zostały utracone?
Problem fazy powstaje, ponieważ możliwy jest tylko pomiar amplitudy plam dyfrakcyjnych: brak informacji o fazie ugiętego promieniowania. Dostępne są techniki rekonstrukcji tych informacji.
Jakie są ograniczenia krystalografii rentgenowskiej?
Wady krystalografii rentgenowskiej obejmują: Próbka musi być podatna na krystalizację . Rodzajepróbki, które mogą być analizowane są ograniczone. W szczególności białka błonowe i duże cząsteczki są trudne do krystalizacji ze względu na ich dużą masę cząsteczkową i stosunkowo słabą rozpuszczalność.
