W tradycyjnej japońskiej estetyce wabi-sabi to światopogląd skoncentrowany na akceptacji przemijania i niedoskonałości. Estetyka jest czasami opisywana jako docenianie piękna, które jest „niedoskonałe, nietrwałe i niekompletne” z natury.
Co oznacza wabi-sabi?
Wabi sabi to starożytna filozofia estetyczna zakorzeniona w buddyzmie zen, w szczególności ceremonia parzenia herbaty, rytuał czystości i prostoty, w którym mistrzowie cenili miski wykonane ręcznie i o nieregularnych kształtach, z nierówną glazurą, pęknięciami i przewrotnym pięknem w ich celowej niedoskonałości.
Jakie są przykłady wabi-sabi?
Wabi odnosi się do rodzaju piękna występującego w rzeczach asymetrycznych, nierównych lub niezrównoważonych. Asymetria miski ceramicznej jest przykładem wabi. Sabi jest pięknem starych rzeczy i mówi o nietrwałości życia poprzez upływ czasu. Przykładem sabi jest urocza patyna znaleziona na zardzewiałej, starej metalowej ścianie.
Kto stworzył wabi-sabi?
Wabi-sabi osiągnął swoje apogeum w XVI wieku przez Sen no Rikyu. Rikyu, syn kupca i uczeń Muraty Juko, rozpoczął służbę jako mistrz herbaty dla Ody Nobunagi. Po śmierci Nobunagi Rikyu został zatrudniony u swojego następcy, Toyotomi Hideyoshi.
Czy wabi-sabi dotyczy ludzi?
Jak Beth Kempton napisała w swojej książce „Wabi Sabi, japońska mądrość dla doskonałego niedoskonałego życia”: „Po prostu wabi sabi dajepozwalasz być sobą. Zachęca Cię do robienia wszystkiego, co w Twojej mocy, ale nie chorowania w dążeniu do nieosiągalnego celu doskonałości.
