Tradycyjnie aberracje chromatyczne w widzialnym obszarze widmowym są określane ilościowo na podstawie pomiarów przy trzech długościach fal: λF=486,1 nm (niebieski Fraunhofer Linia F z wodoru) λD=589,2 nm (pomarańczowa linia Fraunhofer D z wodoru) λC=656,3 nm (czerwona linia Fraunhofer C z wodoru)
Jak obliczyć aberrację?
Zgodnie z tym równaniem(9) W=W ∞ + n ′ aa − (sa) 2 R (1 + cos θ) , sin 2 θ=aa − (sa) 2 R 2, gdzie W jest aberracją fali w stosunku do sfery odniesienia o promieniu R, W∞ jest aberracją fali w stosunku do sfery odniesienia o nieskończonym promieniu, a=(0, δy , 0), s=(0, −sinφ, cosφ) …
Jak można rozwiązać problem aberracji chromatycznej?
Zmień kolor obrazu na czarno-biały. Używaj soczewek wykonanych z okularów niskodyspersyjnych, zwłaszcza zawierających fluoryt. Mogą znacznie zmniejszyć aberrację chromatyczną. Aby zmniejszyć LoCA, po prostu zamknij obiektyw.
Co to jest aberracja chromatyczna w fizyce?
Aberracja chromatyczna to zjawisko, w którym promienie świetlne przechodzące przez soczewkę skupiają się w różnych punktach, w zależności od ich długości fali. Istnieją dwa rodzaje aberracji chromatycznej: osiowa aberracja chromatyczna i boczna aberracja chromatyczna.
Czy aberracja chromatyczna jest normalna?
Aberracja chromatyczna (znana również jako obwódka lub dyspersja kolorów)jest częstym problemem w soczewkach, który występuje, gdy kolory są nieprawidłowo załamywane (wyginane) przez soczewkę; powoduje to niedopasowanie w centralnym punkcie, w którym kolory nie łączą się tak, jak powinny. Zdezorientowany? Nie bądź.
