Pierwszy termoutwardzalny polimer, oznaczony znakiem towarowym „Bakelite”, został wynaleziony w 1909 roku przez Leo Hendrik Baekeland. Jego zdolność do utrzymywania kształtu pod wpływem wysokiej temperatury sprawiła, że stał się niezwykle popularny jako materiał na uchwyty naczyń kuchennych, sprzętu elektrycznego, a później był szeroko stosowany do produkcji broni podczas II wojny światowej.
Jakie było pierwsze tworzywo termoutwardzalne?
Pierwszy komercyjny termoutwardzalny plastik został opracowany przez dr Leo Baekelanda w 1909 roku. Był to handel materiałem fenolowym o nazwie Bakelite. Ten termoutwardzalny materiał oferował nową korzyść polegającą na mocnym wiązaniu - nie zmieniał swojego kształtu, nawet pod wpływem ciepła i ciśnienia.
Skąd pochodzi tworzywo termoutwardzalne?
Polimer termoutwardzalny, często nazywany termoutwardzalnym, to polimer otrzymywany przez nieodwracalne utwardzanie („utwardzanie”) miękkiego stałego lub lepkiego ciekłego prepolimeru (żywicy). Utwardzanie jest indukowane ciepłem lub odpowiednim promieniowaniem i może być wspomagane przez wysokie ciśnienie lub mieszanie z katalizatorem.
Jak nazywa się tworzywo termoutwardzalne?
Najczęstsze przykłady termoutwardzalnych tworzyw sztucznych i polimerów to epoksyd, silikon, poliuretan i fenol. Ponadto niektóre materiały, takie jak poliester, mogą występować zarówno w wersji termoplastycznej, jak i termoutwardzalnej.
Jaka jest formuła tworzywa termoutwardzalnego?
Przykłady polimerów termoutwardzalnych
Bakelit: Bakelit to żywica fenolowo-formaldehydowa o wzorze chemicznym monomeru(C6-H6-OC-H2-O).