Lobotomia czołowa została opracowana w latach trzydziestych w celu leczenia chorób psychicznych i rozwiązania palącego problemu przepełnienia placówek psychiatrycznych w epoce, w której nie istniały żadne inne formy skutecznego leczenia. dostępne.
Kiedy skończyła się lobotomia czołowa?
Lobotomie przeprowadzono na szeroką skalę w latach 40. XX wieku, a jeden lekarz, W alter J. Freeman II, wykonał ponad 3500 pod koniec lat 60. XX wieku. Praktyka ta wypadła z łask w połowie lat pięćdziesiątych, kiedy zaczęto stosować mniej ekstremalne metody leczenia zdrowia psychicznego, takie jak leki przeciwdepresyjne i przeciwpsychotyczne.
Kto wynalazł lobotomię czołową?
Pionier w tej konkretnej dziedzinie, portugalski lekarz António Egas Moniz, przedstawił niesławną czołową lobotomię dla opornych na leczenie przypadków psychozy, zdobywając dla siebie Nagrodę Nobla za „technikę, która po prostu prawdopodobnie pojawiło się zbyt wcześnie dla technologii i filozofii medycznej własnej epoki.”
Czy nadal wykonuje się lobotomię czołową?
Lobotomia jest rzadko, jeśli w ogóle, wykonywana dzisiaj, a jeśli tak, to „jest to znacznie bardziej elegancka procedura”, powiedział Lerner. „Nie wejdziesz z szpikulcem do lodu i błagasz się”. Usunięcie określonych obszarów mózgu (psychochirurgia) jest stosowane wyłącznie w leczeniu pacjentów, u których wszystkie inne metody leczenia zawiodły.
Kiedy ktoś ma czołową lobotomię?
Lobotomia lub leukotomia była formą psychochirurgii, neurochirurgicznym leczeniemzaburzenie, które obejmuje przerywanie połączeń w korze przedczołowej mózgu. Większość połączeń do i z kory przedczołowej, przedniej części płatów czołowych mózgu, jest zerwana.