W języku angielskim /h/ pattern jako spółgłoska i tyle. rzeczywiste dźwięki /h/, które mówi mówca, można fizjologicznie zaklasyfikować jako samogłoski bezdźwięczne, … Ze względów historycznych angielski /h/ występuje tylko przed samogłoskami. Nigdy nie występuje przed spółgłoską ani na końcu słowa (tj. przed zerem).
Czy powinno to być przed H?
W przypadku litery „H” wymowa dyktuje rodzajnik nieokreślony: Użyj „a” przed słowami, gdzie wymawiasz literę „H”, np. „kapelusz”,” „dom” lub „szczęśliwy kot”. Użyj „an” przed słowami, w których nie wymawiasz litery „H”, np. „zioło”, „godzina” lub „człowiek honoru”.
Czy litera H może być samogłoską?
W języku angielskim wymowa ⟨h⟩ jako /h/ może być analizowana jako samogłoska bezdźwięczna. To znaczy, gdy fonem /h/ poprzedza samogłoskę, /h/ może być zrealizowana jako bezdźwięczna wersja kolejnej samogłoski.
Czy są samogłoski H i Y?
W "tak" Y reprezentuje spółgłoskę, a w "siłowni" reprezentuje samogłoskę. W rzeczywistości, z powodu niedoskonałego dopasowania między pismem a mową, istnieją inne samogłoski „czasami”: W jest spółgłoską w „my” i częścią samogłoski dyftongowej w „teraz”. H to spółgłoska w „czapce”, ale co to jest w „ah”?
Dlaczego mówimy H?
An jest formą przedimka nieokreślonego, który jest używany przed samogłoską mówioną: nie ma znaczenia, jak słowo pisanew pytaniu jest faktycznie napisane. Na przykład mówimy „zaszczyt”, „godzina” lub „spadkobierca”, ponieważ pierwsza litera „h” we wszystkich trzech słowach nie jest właściwie wymawiana.
