Pierwsze kolorowe linoryty na dużą skalę wykonane przez amerykańskiego artystę ca. 1943–45 autorstwa W altera Inglisa Andersona i wystawiony w Brooklyn Museum w 1949 roku. Dziś linoryt jest popularną techniką wśród artystów ulicznych i sztuk pięknych związanych ze sztuką uliczną.
Kiedy po raz pierwszy użyto drukowania linorytem?
Linoleum zostało wynalezione przez Fredericka W altona (Wielka Brytania) w połowie XIX wieku, po raz pierwszy opatentowając materiał w 1860. W tamtym czasie jego głównym zastosowaniem był materiał podłogowy, a później w XIX wieku jako rzeczywista tapeta. Jednak w latach 90. XIX wieku artyści zaczęli używać go jako medium artystycznego.
Kiedy drukowanie Lino stało się popularne?
Lino było używane jako alternatywa dla drewna przez artystów takich jak Matisse i Picasso od 1900 roku i stało się popularnym procesem w ramach ruchów niemieckiego ekspresjonizmu i rosyjskiego konstruktywizmu w 1910 i 1920.
Gdzie rozpoczęło się drukowanie lino?
W latach 40. XX wieku amerykański artysta W alter Anderson rozpoczął produkcję wielkoformatowych linorytów w swoim domu Gautier w stanie Mississippi, które miały być używane jako tapeta, zawieszona jak zwoje. Jego prace były wystawiane w 1949 w Brooklyn Museum w Nowym Jorku. Pierwsze odbitki Picassa na początku lat 50. składały się z odważnych i prostych obrazów.
Dlaczego linoryt jest krytykowany?
Chociaż najważniejsi artyści zaczęli stosować technikę linorytu już w 1903 roku, wielu członków społeczności artystycznej unikało tego medium ze względu na jego prostotę, powołując się nabrak wyzwania. Na szczęście mediów artystycznych nie można oceniać wyłącznie na podstawie elitarności – sztuka, jak udowodniono, nie zwraca uwagi na granice.
