W 1851 roku John Parker opublikował książkę Kwadratura koła, w której twierdził, że ułożył okrąg do kwadratu. Jego metoda faktycznie dała przybliżenie π z dokładnością do sześciu cyfr.
Skąd się bierze kwadratura koła?
Metody przybliżania pola danego okręgu do kwadratu, które można traktować jako problem poprzedzający kwadraturę koła, znali już matematycy babilońscy. Papirus Rhinda egipskiego z 1800 r. p.n.e . podaje powierzchnię koła jako 6481 d 2, gdzie d jest średnicą koła.
Kiedy wynaleziono kwadraturę?
Egipcjanie obliczyli pierwiastki kwadratowe przy użyciu metody odwrotnej proporcji aż do do 1650BC. Chińskie pisma matematyczne z około 200 r. p.n.e. pokazują, że pierwiastki kwadratowe aproksymowano metodą nadmiaru i niedoboru. W 1450AD Regiomontanus wynalazł symbol pierwiastka kwadratowego, zapisany jako skomplikowany R.
Kto próbował ułożyć okrąg?
Podczas swoich prób kwadratury koła Hipokrates był w stanie znaleźć obszary pewnych księżyców lub postaci w kształcie półksiężyca zawarte między dwoma przecinającymi się okręgami. Oparł tę pracę na twierdzeniu, że pola dwóch okręgów mają taki sam stosunek jak kwadraty ich promieni.
Kto odkrył kształt koła?
Grecy uważali Egipcjan za wynalazców geometrii. Pisarz Ahmes, autor papirusu Rhinda, podaje:reguła wyznaczania pola powierzchni koła, która odpowiada π=256 /81 lub około 3. 16. Pierwsze twierdzenia dotyczące okręgów przypisuje się Talesowi około 650 r. p.n.e.
