Prawo Starka to zbiór praw federalnych Stanów Zjednoczonych, które zabraniają samodzielnego kierowania lekarza, w szczególności skierowania przez lekarza pacjenta Medicare lub Medicaid do podmiotu w celu świadczenia określonych usług zdrowotnych, jeśli lekarz ma związek z tym podmiotem.
Czego zabrania Prawo Starka?
Prawo o samodzielnych skierowaniach lekarzy, znane również jako „Prawo Starka”, ogólnie zabrania lekarzom kierowania do podmiotu określonych usług opieki zdrowotnej, jeśli lekarz związek finansowy z podmiotem.
Jaki jest przykład Prawa Starka?
Naruszenie Ustawy o fałszywych roszczeniach poprzez płacenie lub przyjmowanie łapówek w związku z roszczeniami do programu Medicare. Posiadanie umów z DPG, aby zapłacić grupie procent opłat Medicare za badania i procedury skierowane przez lekarzy DPG.
Kto podlega prawu Starka?
Statut Starka ma zastosowanie wyłącznie do lekarzy, którzy kierują pacjentów Medicare i Medicaid do wyznaczonych świadczeń zdrowotnych do podmiotów, z którymi oni (lub członek najbliższej rodziny) mają powiązania finansowe. Od statutu Starka jest prawie 20 wyjątków.
Jak Prawo Starka wpływa na pacjentów?
Niniejszy statut zapobiega nieuczciwym i niepotrzebnym testom, skierowaniom i usługom medycznym. Ponadto uniemożliwia lekarzom poszukiwanie dalszych osobistych korzyści finansowych lub kapitałowych związanych z opieką nad pacjentem, co jest oczywistekonflikt interesów. Te ograniczenia wpływają na podejmowanie decyzji klinicznych i świadczenie opieki zdrowotnej.